Eigenrisicodragen WGA in de praktijk

Het aantal werkgevers dat eigenrisicodrager wordt voor de WGA (WGA-ERD) blijft toenemen. Dit ondanks de val van het kabinet en daarmee het voorlopig van de baan zijn van de privatisering. De belangrijkste reden voor werkgevers om uit te treden blijft namelijk nog steeds het te behalen financiële voordeel.

Steeds meer werkgevers stellen echter ook de vraag wat het in de praktijk betekent om eigenrisicodrager te zijn. Ze verwachten daarbij veel van de verzekeraar waar het risico wordt ondergebracht. Terecht of niet?

Wat betekent eigenrisicodragen voor de WGA?

Een werkgever die voor de WGA uittreedt uit het publieke bestel draagt zelf voor maximaal
10 jaar het risico van de WGA-uitkeringen voor alle werknemers die op de 1e ziektedag bij de werkgever in dienst waren. Daarnaast is de werkgever verantwoordelijk voor de reïntegratie van de (ex)werknemers gedurende de tijd van het eigenrisicodragerschap. Kortom, naast de financiële verantwoordelijkheid voor de WGA-uitkering, draagt de eigenrisicodrager ook 12 jaar de reïntegratieverplichtingen. Ook voor werknemers die niet meer in dienst zijn maar wel ziek zijn geworden bij de werkgever. Daar moet de organisatie op worden ingericht, moeten processen op worden afgestemd, en moet beleid op worden aangepast.

Reïntegratieverplichtingen

Een veelgestelde vraag van werkgevers is: de verzekeraar regelt toch alles rond de reïntegratie? Voor alle duidelijkheid: de werkgever kiest voor het eigenrisicodragen en daarmee krijgt de werkgever de reïntegratieverplichtingen die daarbij horen. De verzekeraar neemt het financiële risico van de werkgever over voor de uitkeringen, maar niet de reïntegratieverplichtingen. De verzekeraar verwacht van de werkgever dat er een goed beleid wordt gevoerd om de schadelast voor de verzekeraar te beperken. En dat is zeker ook in het belang van de werkgever. Moet de verzekeraar veel uitkeren in de verzekeringsperiode, dan ziet de werkgever dat ongetwijfeld terug in een premiestijging na de premievaste periode. En hier zit nu juist het grote voordeel van het eigenrisicodragen: de werkgever behoudt ook tijdens de WGA-periode de regie over het reïntegratietraject en kan dus meer invloed uitoefenen op het beheersen van de 'financiële schade'. In tegenstelling tot het publieke bestel waar de regie wordt overgedragen aan het UWV maar de uitkeringen wel via de gedifferentieerde premie worden doorbelast aan de werkgever.

WGA-ERD in de praktijk

Het WGA-eigenrisicodragerschap biedt de werkgever de mogelijkheid om op korte termijn financieel voordeel te behalen, maar het is vooral een oplossing voor de lange termijn. Een belangrijke voorwaarde is dan wel dat de werkgever de regie in handen neemt en houdt. De organisatie moet worden ingericht om het eigenrisicodragerschap uit te voeren. Het UWV heeft hier geen richtlijnen voor opgesteld en de rol van de verzekeraar is hierin beperkter dan de meeste werkgevers denken. Moet de werkgever hier processen voor inrichten? Wat is er nodig om het eigenrisicodragerschap uit te voeren?

Verzekeraar en WGA-uitkering

De verzekeraar speelt een belangrijke rol in de financiële afhandeling van schade, ofwel de WGA-uitkering. De verzekeraar wil geïnformeerd worden over bestaande, mogelijk toekomstige en nieuwe uitkeringen om premies te kunnen bepalen en over te kunnen gaan tot uitbetaling. Welke informatie wil de verzekeraar ontvangen en wanneer, en hoe vindt de uitbetaling plaats?

Rol UWV

Het UWV blijft ook een rol spelen omdat zij nog steeds de WIA-beschikkingen afgeeft, de aanvullende uitkering blijft betalen, en wellicht de uitkering aan de (ex)werknemer uitbetaalt. Het laatste is een keuze die de eigenrisicodrager moet maken.

Verzuim- en reïntegratiebeleid

Ook is het goed om het verzuim- en reïntegratiebeleid tegen het licht te houden. Nu de werkgever eigenrisicodrager is geworden is er geen 'knip' meer in de begeleiding na 2 jaar verzuim. De werkgever is nu verantwoordelijk voor de reïntegratie voor maximaal 12 jaar, voor werknemers in en uit dienst. Welke invloed heeft dat op het huidige verzuim- en reïntegratiebeleid? Worden alle schadebeperkende maatregelen voor instroom in de WGA benut en zijn deze ingebed in het verzuimprotocol? Het is van belang het beleid en protocol uit te breiden met verplichtingen van werkgever en werknemer als het gaat om de WGA-periode. Hoe zien de reïntegratieactiviteiten er in de WGA-periode uit, wat wordt van de werknemer verwacht en hoe blijft de werknemer in beeld, ook na uitdiensttreding? Zo zijn er nog veel meer vragen waarvan de antwoorden het beste in een beleid en bijbehorende protocollen verwerkt kunnen worden.

Afspraken over ondersteuning

Vanuit het perspectief van schadelastbeheersing dient de werkgever met de private verzekeraar afspraken te maken over de gewenste ondersteuning in reïntegratietrajecten en de (gedeeltelijke) financiering van reïntegratiekosten. De verantwoordelijkheid voor reïntegratie ligt bij de werkgever maar de verzekeraar is zich bewust van het financiële belang om WGA-instroom te voorkomen en de WGA-uitkeringen te beperken.

En dus?

Eigenrisicodrager worden is iets anders dan het goed uitvoeren van het WGA-eigenrisicodragerschap. De verantwoordelijkheid voor de uitvoering ligt volledig bij de werkgever, maar de verzekeraar speelt daarin wel degelijk een rol. Een goede uitvoering vereist dat de werkgever zowel intern als extern optimaal georganiseerd is. De werkgever die dat voor elkaar heeft, kan daadwerkelijk de kosten van verzuim en arbeidsongeschiktheid duurzaam in de hand houden. Dit betaalt zich terug in lagere verzekeringspremies en inzicht in en controle op verzuim en arbeidsongeschiktheid.

Inzicht met Aon

Aon helpt de werkgever inzichtelijk te krijgen wat er rondom het eigenrisicodragerschap ingericht moet worden in de eigen organisatie. Daarnaast wordt gekeken hoe de verzekeraar daarbij ingezet kan worden. Aon kan de werkgever, indien gewenst, ondersteunen bij de uitvoering.